Jo Frost

Ers symud i’r arfordir, mae Jo wedi canfod bod y môr yn ffynhonnell gyson o ysbrydoliaeth. Mae ei phaentiadau’n fywiog gyda naws newidiol y glannau – o rym crai tywydd gwyllt i ehangder tawel traeth agored. Mae hi’n dal chwarae disglair golau ar dywod gwlyb a symudiad diddiwedd y tonnau wrth iddynt drai, llifo a chwalu gydag egni na ellir ei atal.

Gan dynnu gwylwyr i’r eiliadau elfennol hyn, mae gwaith Jo yn adlewyrchu nid yn unig drama’r cefnfor ond hefyd ei harddwch, ei rythm a’i fywiogrwydd – atgof o’n cysylltiad dwfn ein hunain â’r byd naturiol.